Ardından 2000’lerin başında hayatımıza MP3 formatı girdi ve oyunun kuralları tamamen değişti. MP3, müziği demokratikleştirdi ama aynı zamanda bir şeyi de sessizce götürdü: kaliteyi.

MP3’ün sağladığı küçük dosya boyutu, milyonlarca şarkının birkaç gigabayta sığmasını mümkün kıldı. Ancak bunun bedeli, müziğin “ruhunu” oluşturan frekansların silinmesiydi. Bu kayıplı sıkıştırma yöntemi, dijitalleşmenin ilk büyük ekonomik devrimine zemin hazırladı: erişim ekonomisi. Spotify, Apple Music gibi platformlar bu dönemin mirasçılarıdır. Fakat bugün gelinen noktada yeni bir trend doğuyor: kaliteye dönüş.

Son yıllarda müzik tüketiminde fark edilir bir değişim yaşanıyor. Artık sadece “müziğe ulaşmak” değil, “onu hissetmek” önemli hale geldi. Bu değişim, Hi-Res (High-Resolution) Audio olarak adlandırılan yüksek çözünürlüklü ses formatlarının yükselişini beraberinde getirdi.

Hi-Res müzik dosyaları, MP3’lere göre 5 ila 10 kat daha fazla veri içeriyor. Bu da, özellikle iyi bir kulaklık veya ses sistemiyle dinlendiğinde fark edilir bir detay zenginliği sunuyor. Ancak burada dikkat çekici olan şey, teknik detaylardan çok ekonomik bir........

© Analiz