Gençlik de bu yeni dilin en hızlı, en yaratıcı ama aynı zamanda en yalnız konuşanı oldu. Biz eski sözlüklerle anlamaya çalıştıkça, aramızda sessiz ama derin bir kopuş oluşuyor.

Radyo Bir’deki Hayatın Reçetesi programımda gençlerle sık sık karşılaşıyorum. Sorunlar değişiyor ama duygular aynı: “Anlaşılmak istiyoruz ama duyulmuyoruz.”

Geçenlerde yayına bağlanan 17 yaşındaki bir genç şöyle dedi:

“Annem hep ‘biz senin yaşında yokluk gördük’ diyor. Ama ben yokluk değil, varlık içinde yönsüzlük yaşıyorum.”

Bu cümle zihnime kazındı. Çünkü artık mesele sadece kuşak farkı değil, varoluşsal bir farkla karşı karşıyayız.

Ben de genç oldum. Üstelik erken yaşta evden ayrıldım, Çamlıca Kız Lisesi’nde yatılı okudum. Annemin elime tutuşturduğu küçük bir valizle büyük bir şehre gözyaşıyla adım attım. Bizim yalnızlığımız sessizdi, hatta sabırla örülürdü. Bugünün gençleri ise gürültü içinde yalnız. Kalabalıklar arasında görünmez hissediyorlar. Herkesin her şeyi bildiği bir çağda, kendilerini........

© Analiz