Anne-babalar, öğretmenler, komşular… Sanki bir meslek seçilecek, sonra ömür boyu otomatik mutluluk, yüksek gelir ve prestij beraberinde gelecekmiş gibi. Oysa hayat böyle işlemiyor. Psikolog olarak yıllardır gördüğüm gerçek şu: İyi meslek diye bir şey yoktur. Kişiye uygun meslek vardır.

Ahmet’e uygun olan Aslı’ya zehir olabilir

Doktorluk toplumda hep “iyi meslek” olarak gösterilir. Ama bu herkes için geçerli değil.

Ahmet insan ilişkilerinde güçlü, dayanıklı, özverili, yoğun çalışmaya yatkın biridir; doktorluk onun için gerçekten iyi bir seçim olabilir.

Ama Aslı içe dönük, yoğun tempodan yorulan, insanların duygusal yükünü taşımakta zorlanan biridir; doktorluk onun için ruhsal tükeniştir.

Peki hangisi tembel? Hangisi başarısız? Hiçbiri.

Çünkü konu başarısızlık değil, uygunluk.

Sistem Değil, İnsan Merkezli Bakış Şart

Meslekleri kategorize ederek, sanki bir kariyer hiyerarşisi varmış gibi davranıyoruz:

Hekimlik mühendisliğin üstünde, hukuk öğretmenliğin önünde, sanat en sonda…

Bu anlayış sadece adaletsiz değil, aynı zamanda sağlıksız. Çünkü bu........

© Analiz