Yaşadığımız toplumda “nankörlük ve vefasızlık” o kadar yaygın ki, birçok kesimin söylendiği, dertlendiği ve şikayetçi olduğu bir kişilik problemi haline geldi. Peki, toplumu kanser hücreleri gibi saran nankörlük ve vefasızlık nedir?

Kavram olarak nankörlük; “yapılan iyiliğe saygısızlık yapmak, iyiliğin değerini bilmemek, aldanılmış ve kandırılmışlığın vücut bulmuş halidir.” Vefasızlık ise; “yapılan iyiliği hatırlamamak, unutmak ve kadir kıymet bilmemektir.”

Nankörlük ve vefasızlık, çoğu kez uzaktan gelmez. Bazen insanın en yakınları veya değer verdiği insanlar en büyük nankörlüğü yaparlar. Kamu, özel sektör ve sivil hayatta yaşadığım deneyimler; bazı insanların samimiyetsiz, nankör ve vefasız olduklarını göstermiştir. İşlerine yarayan bir makamın veya faydalanacakları bir servetin var ise; işlerine yaradığın ölçüde değerli ve iyisindir.

Toplum ahlaki açıdan giderek bozulmakta, kendisine yapılan yardımın veya iyiliğin kıymetini bilmeyen insanların sayısı da gün be gün artmaktadır. Ne vefa kaldı ne de insanlık…

Kamuda görev yaptığım dönemi örnekleyecek olursam; İhtiyacı olduğu veya benden yararlanmak istediği için karşımda el pençe divan duran, “öl de abi, ölelim” diyen nice bukalemun insanlar tanıdım. İçlerinde iş insanı, bürokrat, gazeteci, siyasetçi…Kısaca her kesimden insanlar vardı. Çoğunun işlerini yasalar ölçüsünde çözmeye çalıştım, bazı bürokratlara ise yükselmeleri için açık destek verdim.

Gerçek dostlar ahde vefa gösterip, insanlığın gereğini yaptılar ve birlikteliklerini devam ettirdiler. Ya diğerleri? İşi bitince, yani makam elden gidince arkadan konuşan, haksız yere eleştiren, arkandan iş çeviren, sıkıntı ve mağdur duruma........

© Akdeniz Gerçek