Bazen durup düşünüyorum…

Kaç tane “keşke” biriktirdim bugüne kadar?

Kaç tanesi sessizce içime çöktü, kaç tanesi dışarı çıkmaya cesaret edemedi?

Ve aralarından kaç tanesi zamanla “iyi ki”ye dönüştü, kim bilir…

“Keşke.”

Küçücük bir kelime ama içinde bütün geceleri taşıyor.

Bir bakış, bir cümle, bir yanlış zamanlama…

İnsanın hayatında ne çok şey eksik kalıyor, sadece bir adım geç attığı için.

Ama hayat da tam orada durup fısıldıyor:

“O adımı o zaman atmasaydın, bugünkü halin olamazdın.”

İşte o an anlıyorum.

Belki de “keşke” dediğimiz şey, aslında evrenin bizi koruma biçimi.

O anda anlamıyoruz tabii, çünkü canımız yanıyor.

Ama sonra… yıllar geçiyor, anlıyorsun ki bazı “keşke”ler........

© Akdeniz Gerçek