Amaçsızlık maddeye, eşyaya gömülü bir duygu…

Amaç ise her zaman var olan ve var olmayan arasında bağ kuran mücadele gücü…

Amaçsızlıkta güvensizlik ve korku karanlıkta yürümek gibi…

Ya da kapalı yerde kalmaktan korkan panik atak hastası gibi…

Hareket halindeyken amaçsızlığın olumsuz duygusu pek hissedilmez.

Ama hayatın kıyısında gezinirken, bir an geçmişi, geleceği düşünüp ölümü hatırlayınca amaçsızlık midede adeta bir krampa, ayaklarda kangrene dönüşür.

Adım atamaz, nefes alamaz bir hal oluşur.

Düşünceler kemirir zihni…

“Ya”, “keşke”, “acaba” gibi kelimeler sıralanır.

Mutluluğu, su katılmış süt gibi…........

© Akasyam