Öğretmen, sene sonu yaklaşırken bir üst eğitim kurumuna yönelik çalışmalarını hızlandıran lise son sınıf öğrencilerine; “Hedefleriniz ne, nereye gitmek istiyorsunuz? Kazanmak ve okumak istediğiniz bölümler hangileri? Çalışmalarınız ile hedefleriniz tutarlı mı? Kazanacağınız fakülteler sizin kişiliğinizle uyumlu mu? Bir de sizden dinleyelim!” diyerek sorular soruyor, verilen cevaplar üzerinden doğru bir tercihe ulaşmanın yollarını sunmak istiyordu öğrencilerine. Öğrenciler de kendilerine yöneltilen soruları içtenlikle cevaplıyorlardı.

Kendinden emin bir şekilde; “Tıp fakültesi” dedi ilk sırada oturan öğrenci. Maddi getirisi son derece iyi. Halk içindeki itibarı da cabası. Herkesin alkışladığı rahat bir meslek.

“Ya siz?”

“Hukuk fakültesi” dedi diğer öğrenci. İtibarı son derece yüksek bir meslek. Tutturabilirsen zengin olursun. Kimsenin önünde önünü iliklemediğin yegane meslek hukuktur.

“Peki sen”

“Diş Fakültesi” Özel büro açıyorsun. Ve istediğin şartlarda çalışıyorsun. Kimseye bağlı ve bağımlı değilsin. Maddi olanakların da fena değil yani.

“Sen neyi yazacaksın?”

“Mühendislik” Mühendis olmak güzel bir duygu. Maddi kazanç için bir projeyi tutturabilmek yeterli gelir. Çok çalışmak gerekir. Dünyayı yönetenler aslında mühendislerdir. Tüm çizim işleri onların elinden geçiyor. Ben Mühendis olmayı tercih ederken aslında dünyayı yönetmek istiyorum. Bu yönüyle mühendis olacağım.

“Nereye gitmeyi tasarlıyorsun?”

“Eğitim Fakültesi” Bana göre en önemli meslek, öğretmenliktir. Dünyayı eğitmenin diğer bir adıdır. Düşünebiliyor musun tüm meslek sahibi insanlar senin eğitiminden geçiyorlar. Doktorları da, mühendisleri de hukukçuları siyasetçileri de sen yetiştiriyorsun. O yüzden ben insan yetiştirmek için öğretmen olacağım. Maddi getirisi benim için ikinci sırada.

“Senin hazırlığın neye yönelik?”

“Eczacılık” Rahat bir meslek. Gönderilen reçeteye göre ilaç hazırlıyorsun. Pek bir iş yapmıyorsun. Sıcaktan soğuğa, soğuktan sıcağa geçtiğin yok. İş yerine güvendiğin bir elemanı bulman yeterli. İstediğin zaman istediğin yere istediğin şekilde gidebiliyorsun. Anlayacağınız siz olmadan da iş güç tıkırında ilerler.

“İlk hedefin neresi?”

“Hemşirelik, İşletme, Maliye Vs.” dediler. Birbirine benzer hedefler sıralandı ardı sıra. Liste epeyce uzundu. Öğrenciler kendinden emindi. Hedefler albeniliydi. Uzun süren bir maratonda yapılan çalışmaların getirisi idi yapılacak olan tercihler. Uzun süredir devam eden maratonu sekteye uğratacak herhangi bir yanlışlığa göz yumulmamalıydı. Emekler zayi edilecek cinsten değildi çünkü. Sorun ve sıkıntıların oluşmaması adına tercihlerde kişilik ile fakülte uyumlu olmalıydı. Yoksa huzursuzluk oluşur, zayi olurdu tüm emekler. İnce elemek, sık dokumak gerek. Riske atmamak eğitimin temel hedeflerinden biriydi. Eğitimin ana hedefi, bundan başka ne olabilirdi ki?

Öğrenciler de hem çalışkan hem de........

© Akasyam