Bizim çocukluğumuzda kar yağardı, adam boyu. O zaman taşıt azdı; yolları kar kapatınca yamaçtaki sokaklara çıkamazlardı. Yolcular, atlı kızaklarla taşınırdı. Belediyenin kar temizleyen araçları da yoktu, sokaklarda karlar temizlenmezdi. Herkes, küreklerle kapılarının önünü açar, sonra evden eve ince bir yol vurulurdu. Evlerin damı toprak olup, biriken kar kürekle atılırdı. Duvarların yüksekliğinde kar birikirdi.

Okullarda kar tatili yapılmazdı. Bata çıka, sağa sola çarparak açılan aralıktan yürürdük. Soğuktan ellerimiz, yüzümüz kıpkırmızı olur, ayaklarımız ıslanıp morarırdı. Uyuşurduk; defterimiz, kitabımız........

© Akasyam