İlmi birikime sahip her insan eleştiriye açık insan demektir.

Eleştirel akıl, sorgulayan, hangi eylemin neden var olduğunu anlamaya çalışan kişidir.

Eleştiri konusu, idareciler ve zenginler olduğunda eleştiriyi göze almak zordur. Çünkü toplumun bu kesimleri genelde eleştiriye tahammül edemezler.

İdarecilerin adaletli olması ve israftan uzak durması, zenginlerin ise infak edip adil paylaşıma yaklaşmaları gerekir. Bu iki kesiminde yaptıkları yanlışlıklar rahatça eleştirilebilmeli. Bu hem imanî hem de ahlaki bir görevdir.

Eleştiriye tahammülü giderek azaldığı günümüzde Müslümanların Ebuzer gibi bir şahsiyeti tanımaları çok önemlidir.

Ebuzer, vicdanının sesini dinleyerek iktidar sahipleri ile zenginleri eleştirip uyarmış, onları doğru yola iletmeye çalışmış ve bunun sonucunda verilen cezalardan korkmamış olan samimi Müslüman bir sahabedir.

Toplumda bir kesimin haksız yere zenginleşmesi diğer kesimlerin fakirleşmesi sonucunu doğurduğundan dolayı, dengesiz gelir dağılımını önlemeye yönelik tedbirlerin alınması için zenginler ve yönetici sınıfların açık yüreklilikle eleştirilerek uyarılması her vicdan ve adalet sahibi kişinin imani ve ahlaki bir görevidir.

Bugün İslam toplumlarında neden hukukun üstünlüğüne dayalı bir sistem inşa edilmediğini, neden hep özgürlük karşıtı otoriter rejimlerin kazandığını anlayabilmek için, galiba öncelikle beslendiğimiz çarpıtılmış, uydurulmuş ve geleneksel İslam kültürünü sorgulamamız gerekiyor. Bu kültür, aileden siyasete, bürokrasiden ticarete bütün topluma yayılmış kişilik oluşumunu ve gelişmesini baskılamıştır.

Gerçek entelektüeller ise haksızlık........

© Akasyam