İnsan bir topraktır; neyle sulanırsa onunla yeşerir. Zihni kinle, önyargıyla, hırsla sulanan bir insanın toprağı zehirli meyveler verir. Oysa insanın hakikati berrak bir nehir gibidir; yönünü bulduğunda, tüm ovayı besler. Günümüz insanı, zihninin yönünü şaşırmış bir halde, kendi elleriyle kuruttuğu nehirlerin ortasında susuzluk çekiyor. Ve bu kuraklık, sadece doğada değil, kalplerde, düşüncelerde, ahlâkta da yankı buluyor.

Zihinsel kirlilik… Belki de çağımızın en sinsi salgını. Ne maskesi var ne ilacı. Kimi zaman bir ekran ışığında yayılıyor, kimi zaman bir söylemde, kimi zaman da bir bakışta gizleniyor. İnsan, dışındaki mikroplardan korunmak için bedenini yıkar ama zihnini neyle arındıracağını çoğu kez unutuyor. Oysa en tehlikeli virüs, kalbe sızan yanlış inanç, önyargı ve cehalet virüsüdür. Bu virüs, insanı yalnızlaştırır, kutuplaştırır, başka olanı düşmanlaştırır.

İnsan farklıyla var olur. Farklılıklar tehdit değil, zenginliktir. Evrensel bir düzenin armonisinde, her birey........

© Adil Medya