Türkiye’de siyaset ve ekonomi gündemi diğer konulara odaklanmamızı engelliyor olsa da, görmezden gelemeyeceğimiz bir gerçek var: Şu anda ülkemizde çok ciddi su kıtlığı yaşanıyor.

Yeşil Bursa’nın suyu bitti; barajlarının doluluk oranı %0’a indi. Bunun ne anlama geldiğini bir oturup düşünmek lazım!

İzmir’in en büyük barajı olan Tahtalı’da en güncel rakamlara göre aktif doluluk oranı %2.3. Şehirde her gün bölge bölge planlı su kesintileri ile tasarruf yapılmaya çalışılıyor.

Başkent Ankara’nın en büyük barajı Çamlıdere’de aktif kullanılabilir su oranı % 7.05 olarak bildirilmiş. 20 milyon insanın yaşadığı İstanbul’da en büyük baraj olan Ömerli Barajı’nda ise doluluk oranı %’lerde.

Türkiye nüfusunun büyük bölümünün yaşadığı en kalabalık şehirlerden bahsediyoruz. Bu şehirlerin barajlarının yarısı bile dolu değil.

Bu oranlar aslında hükümeti çok acil bir şekilde harekete geçirmeli. Çünkü su yoksa hayat yok. NOKTA.

Türkiye’de yanlış ve aşırı su tüketiminin kendini en çok gösterdiği sektör, tarım. Tarımsal sulama tatlı su çekiminin yaklaşık % 70’ini kullanıyor. Bu susuzluk ortamında, böyle bir rakam asla kabul edilemez. Damla sulama başta olmak üzere, gelişmiş ülkelerin kullandığı modellere geçmek için ve bu geçişi zorunlu hale getirmek için daha neyi bekliyoruz?

Dünyada endüstriyel su kullanımı da genellikle % 20 civarında gerçekleşiyor. Termik enerji santralleri, madencilik, imalat gibi sektörler ciddi oranda su tüketiyor.

Elbette tarımdan ve endüstriden vazgeçemeyiz; ama daha tasarruflu su kullanımına yönelik sistemlere ve teknolojilere geçebiliriz. Devlet bu geçişi teşvik eder ve zorunlu hale getirirse ülke genelinde ciddi bir su tasarrufu sağlanabilir.

Tabii bunu yapmak için çevre duyarlılığına sahip olmak, doğal kaynakların korunmasını önemsemek ve ileriyi düşünmek gerekiyor. Yani her önüne gelen madene ruhsat vererek, tarımsal sulama sistemlerinin eski sistemle devam etmesine izin vererek, kuruyan gölleri görmezden gelerek, Kanal İstanbul tarzı projelerde inat ederek ülkemizi........

© 9 Eylül Gazetesi