Sistemler isimleriyle müsemmadır. Kapitalin başat olduğu sisteme kapitalizm; yaygın mülkiyetin başat olduğu sisteme ise kolektivizm adı verilir. Sistemler için kullanılan sağ ve sol nitelemelerinin ise, Fransız meclisinde farklı sistemleri savunanların meclisteki oturuş yeri dışında, sistemin özünü tanımlayıcı bir özelliği yoktur.

Kapitalizm, açlığı bir türlü doyurulamayan, devamlı yiyecek ararcasına etrafta dolaşan ve bulduğunu öldüren daimi aç dolaşan bir varlığı andırır. Avrupa devletlerinde sağ iktidarların ayağa kalkması ve nihayet Trump’un Zelensky’i azarlayarak Oval salondan kovması bu varlığın giderek azgınlaştığının resmidir. Trump’ın Zelensky’e karşı sergilediği vahşiliğini gördükten sonra artık durumu daha da sağlıklı değerlendirebiliriz.

Bu gidişatı halk anlayamayacağına göre, iş akademi camiasına düşmektedir. Peki, akademinin bu gidişatı algılama ve halka açıklama yönünde bir çabası var mıdır; daha doğrusu, akademi böylesi bir çaba göstermeye mezun olabilir mi? Bu soruya benim yanıtım, kocaman bir “hayır”dır! Çünkü dünya müştereklerinin yağmalanmasına politik ekonomi açından değil de, bir tür işlemecilik programı ile engellenebileceği saflığına Nobel ödüllerinin dağıtıldığı bir akademik camianın performansı beni içinden çıkılamaz bir karanlığa itmektedir. Şöyle ki, başta ABD’de olmak üzere, tüm gelişmiş ekonomilerdeki anlı sanlı üniversiteler 2008 krizini öngöremediği gibi, kapitalizmin krizle barışık olduğu şeklindeki temel teorik görüşü de ya bilerek ya da cehaletinden bir türlü telaffuz edememektedir. Bunun sebebi o kadar açıktır ki; akademi sermaye ideolojisinin bir üst-yapı kurumu olduğunu idrak edemediği gibi, otistik hale soktuğu iktisat öğretisinde çöp makalelerle mevki ve makam doldurarak günü gün etmekle meşguldür. Peki, bunun aksi olabilir mii? İşte bu noktada sistem ve ideoloji ötesinde, sistem ve güç sorunu devreye girmektedir. Kurumun özerk, elemanlarının özgür........

© 12punto