Nerede o eski bayramlar demek için henüz genç mi sayılırım bilemiyorum. Ama eski bayramların tadını çok arıyorum. Bayram denildiğinde rahmetli anneannemin evi geliyor aklıma... Yaşım 6 ya da 7... Bayram demek sadece misafir geldiğinde açılan salon demek... Ceviz ağacından oymalı mobilyalar, haki yeşili kadifeden koltuklar ve aynı renk kadifeden püsküllü perdeler... Sanmayın ki zenginlikten, üç çocuklu bir assubay dedem. Fakat anneannem terzi, çok marifetli. Her şeyi kendi dikiyor, bulup buluşturuyor, birbirine yakıştırıyor. Bayramlık salonun her köşesinde onun emeği nakşolmuş. Ruhunuza işliyor.

Ve bayram sabahı şerefine kapıları açılan salonun dört bir yanına koşuşturan yedi torun. Benim ilgimi her zaman mermerden yapılmış şekerlikteki karamelli şekerler çekiyor. Mermer şekerliğin kapağı o kadar ağır ki iki elimle anca açabiliyorum. Yani karamelli şekerlere ulaşmak çok zor... Ulaşılması zor olduğundan mıdır bilemiyorum, tadı da bir başkaydı o şekerlerin...

Bizim kuşak belki de tüketim çılgınlığına teğet geçmiş son nesildir. Belki de o yüzden eski bayramların........

© 12punto