TÜSİAD'ın iktidara yönelik eleştirilerinin ardından ortalık karıştı. Tayyip Erdoğan önce gözdağı sonra ince bir ayar verdi.

Düğün yok bayram yok eniştem beni niye öptü demeyelim, çünkü patronların çıkışının zamanlaması son derece manidar!

2002'den bu yana iktidarla yaşadıkları balayının artık sonuna yaklaştıklarını hissedebiliyorlar.

Yani birden bire göklerden vahiy inmediği gibi memleketin sıkıntılarına dair bir aydınlanma da yaşamadılar.

Tayyip Erdoğan'ı, şürekâsını, siyasal İslamcı zihniyeti zaten en başından beri çok iyi tanıyorlardı.

Yani, memleketin bugün içinde bulunduğu ahval ve şerait itibarıyla ortada kendileri açısından bilinmeyen, tahmin edilemeyecek bir vaziyet yoktu.

2003 yılında Tayyip Erdoğan Başbakanlık koltuğuna oturunca bir zil takıp oynamadıkları kalmıştı.

Öyle sevinmişlerdi yani...

Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu değerleri, demokrasi, insan hakları, temel hak ve özgürlükler ve belki daha önemlisi laiklik...

Onlara göre bunlar, 21'nci Yüzyıl'ı anlayamamış, 1920'lere, 30'lara takılı kalmış, aydınlanmacı çağdışı zihniyetin hezeyanlarıydı.

Üstelik Ecevit'in gittiği iyi olmuştu.

Zaten hiç hazzetmiyorlardı. 70'lerden beri yıldızları barışmamıştı.

Ecevit, işçiden, emekçiden, alnının teriyle hayatını kazanandan yanaydı. Siyasi karnesinde bir çok kırık not olmasına rağmen, önceliği hep yurdum insanının ve memleketin âli menfaatleriydi.

Cumhuriyet tarihinde çalışanlar lehine yapılan düzenlemelerin kahir ekseriyetinin altında Ecevit'in imzası vardı.

Patronlar için ise önemli olan........

© 12punto