Bazı videolar insanı, yıllar önce çoktan kapattığını sandığı bir defterin arasından çıkan bir not gibi yakalıyor. Instagram’da karşıma çıkan şu kısa hikâye de o türden. Bir şirket, iki yıl boyunca üzerinde çalıştığı ve 300 bin dolar harcadığı bir Ar-Ge projesini rafa kaldırdığını açıklıyor. Üstelik çoğu şirketin yapmadığını yapıp sebebini de paylaşıyor.

İki yıl önceki bir toplantıda, gayet iyi giden uygulamalarını daha iyi hale getirmek için fikir aranırken bir yönetici “TikTok benzeri videoları uygulamaya eklesek kullanıcıyı artırır mıyız?” diye soruyor. Masanın etrafında anında başlar sallanıyor. “Neden olmasın?” duygusu yükseliyor. Üst yönetim de onayı verince proje başlıyor. İki yıl boyunca testler yapılıyor, prototipler üretiliyor, iterasyonlar deneniyor… Sonunda çok basit bir gerçekle yüzleşiyorlar: Kullanıcı TikTok benzeri bir arayüz istemiyor. Proje rafa kalkıyor.

Fakat asıl mesele bundan sonra ortaya çıkıyor. Toplantıda biri söz alıp “Ben bunun tutmayacağını zaten biliyordum” diyor. Ardından bir diğeri, ardından bir başkası. Sonunda anlaşılıyor ki ekipteki herkes aynı şeyi düşünüyormuş; kimse fikre inanmıyormuş ama yine de kimse itiraz etmemiş.

Bu sahnenin ne kadar tanıdık olduğunu anlatmaya gerek yok.

Ben de yıllarca tam bu tuzağın ortasında çalıştım. Özellikle TikTok ve Instagram benzeri kullanıcı arayüzleri için “biz de böyle yapalım mı?” sorusu her toplantının perdesinden sızan bir fon sesi gibiydi. İlk zamanlar itiraz ediyordum. Tasarımın, akışın, markanın, hatta kullanıcı tipinin bu estetikle uyuşmayacağını........

© 12punto