Hiç bilmediğiniz işlere sıfırdan başlamayı düşünmek bile size zor gelmiyor mu? On yıl, yirmi yıl boyunca aldığınız dersleri, biriktirdiğiniz deneyimleri, uzmanlıkları—tam da en iyi sattığınız noktaya gelmişken aklınıza yapışan “Bu mudur?” sorusunun hiç susmadan uğuldaması…

Aynı şirkette pozisyon ya da fonksiyon değişikliği için üç gün üç gece düşünürken; başka şehre, hatta başka ülkeye gitme tekliflerinde ayılıp bayılmadık mı? Her seferinde hayatımız film şeridi gibi gözümüzün önünden geçmedi mi?

Ben her yeni atama ve değişim gerektiren teklifte önce “hayır” dedim. Ayak diredim. “Bir düşün istersen” deyince daha da zorlandım; sordum, araştırdım, sonra ikna oldum. Sonra bu değişim işini sevdim — ben gidip iş istemeye başladım. İki-üç sene dolunca “Hadi bana başka işi verin” diye kapıları çaldım.

Sıfırdan başlamak zor ama güzel tarafları da çok. Her “zor” diye reddettiğim yeni iş, yeni pozisyon ve yeni ülke en güzel deneyimlerim oldu. O yüzden kabul etmediklerimin nasıl olacağını hiç öğrenemedim. Pişmanım. İtiraflarımın arasında sayarım.

Asya’da çalışma teklifini kabul etmeliydim. Vietnam’da bir iş ve sosyal hayat denemesi yapmalıydım. Kim bilir cebime neler koyar, ne kadar daha fazla şey öğrenebilirdim. Hâlâ da tekliflere açığım. İş değiştirmek, başka bir şirkete geçmek bile kolay değil Sektör, ülke, hatta grup değiştirmek vay vay vay…

Ama sanırım en zor soru şu: yaptıklarını sorgulayıp “Daha iyi hissedeceğim ve gerçek bir etki yaratacağım ne var?” sorusunu sormak. İşte 30’larda, 40’larda hatta 50’lerde “sıfırlamak” bu demek. Sıfırdan başlamak. “Ya olmazsa? Ya tutmazsa?” “Tutmazsa bildiğim hayata geri dönerim” cevabını kendine vermek, verebilmek — bu kafayla ilerlemek lazım.

Bizi en çok heyecanlandıran işi bulmak kolay değil. Bahçıvandan bilim insanına, iş insanından sivil toplumcuya, mühendisten ressama, öğretmenden astronota dönüşmek mümkün. Önce kalbimizi çarptıran, heyecan duyacağımız işi bulmalıyız; üstüne biraz korku olması iyidir. İdeali, heyecan 5 birimse korku 1–2 birim olmalı.........

© 10 Haber