Geçen bir haftanın Z raporunu özetlersem; çokça tanışma, bolca konuşma, bol bol umut. Ve epey kilometre kat ettim. Hafta içi Türk-Alman Üniversitesi, sonra da Trakya Üniversitesi Girişimcilik Toplulukları’yla buluştum. Yine sevdiğim ve takip ettiğim bir şirkette “gencecik” yöneticiler ve işinin uzmanı mühendislerle buluşma ve tam güne yakın “ikna ve etkileme” üzerine çalışma fırsatım oldu.

Her buluşmada kendini tanıma, bağlar kurma ve ikna etme üzerine bol bol tartışma ve soru-cevap yaptık. En çok da kötü yaptıklarımı, nerelerde ve niye başarısız olduğumu anlatmaya çalıştım. Başarı hikayeleri her yerde; kitaplarda, konuşmalarda, sohbetlerde. Onları bulmak daha kolay ama gençlerde ilhamdan çok endişe yaratıyor.

Hiç mi hata yapmadın?, hiç mi yanlış adımın yok? Soruları uyanıyor kafamda. Kurumsal hayatta “başarısızlık anlatmayı sevmeyiz” diye başlıyorum genelde. İşe girdiğimiz andan itibaren CV’mize koyduğumuz kâr büyümesi, yeni pazarlara girme, ciroyu artırma, bilmem kaç ülkeden sorumlu olma gibi hikayelerimiz var. İş batırma hikayesi olmayan ve risk almayan insanların başarı hikayesi de olamaz. Özetle, her gittiğim yerde yeni işler ve kariyerler için “Aşağıdakileri yapmayın ve takip etmeyin.” dediğim örnekler verdim;

-Yeni bağlar sakın kurma; çevrende seni iyi bilen ve “aman girişme” diyenler iyi bir kariyer için yeterli.

-Teknolojiyi, iyi örnekleri hatta LinkedIn ’i takip etmene gerek yok. ChatGPT’ye sor, herkesin önüne geç. Bilip bilmediğin her konuda konuşacak cesaretin olsun yeter.

-Büyükler en iyisini bilir; fikirlerini kendine sakla. Risk alma, icat çıkarma, elini taşın altına sokma.

-Kariyerini insan kaynaklarındaki uzmanlara bırak, onlar senin için en iyisini düşünür.

-“Ben yaptığım işin en iyisiyim, benden zaten başka ne olur ki?” düşüncesi en doğru yöntem.

İyi örnekler yerine kötü örnekleri ben daha iyi aklımda tutarım. Rol model aldıklarım kadar, “sakın yaptıklarını yapma” dediğim insanları da takip ederim. Ne yapmayacağımı bilmek, ne yapacağımı........

© 10 Haber