Sevgili İrem Hanım,
Ben 52 yaşında, 29 yıllık evli bir kadınım. İki çocuk büyüttük, torunlarımız oldu. Dışarıdan bakınca tam bir “olgun aile” tablosuyuz. Ama evliliğimizin içinde konuşulmayan kocaman bir boşluk var: Son 13 yıldır eşimle seks yapmıyoruz. İlk yıllar yorgunluktu, sonra çocuklardı. Derken bir gün eşim vazgeçti. Açık açık “istemiyorum” demedi ama belli etti. Ben de üstelemedim. Kadınlık gururu mu dersin, alışkanlık mı, yoksa “zaten bu yaştan sonra…” düşüncesi mi bilmiyorum ama konu kapandı. Şimdi aynı evdeyiz, aramız fena değil. Kavga yok. Ama dokunma da yok. Bazen gerçekten merak ediyorum: Torunlarımız oldu diye artık seks istememem mi gerekiyor? Bu yaştan sonra arzu duymak ayıp mı, geç mi, gereksiz mi?

Değerli Okurum,
Torun sahibi olmak, cinselliğin fişini çekmez. Ama toplum “anneanne” ve “babaanne” kelimeleriyle birlikte kadının arzusu üzerine kalın bir battaniye örter.

“Eşin vazgeçti, sen de üstelemedin” dediğin yer çok kritik. Çünkü çoğu uzun evlilikte seks şöyle biter: Biri geri çekilir, diğeri de “demek ki istemiyor” diye susar. Sonra iki taraf da ilk adımı atmaktan utanır. Yıllar geçer, torunlar doğar, konu da “artık ayıp” rafına kaldırılır.

Ama burada çok önemli bir detayı atlamayalım: Siz 13 yıldır seks yapmıyorsunuz. Bu, torunlardan önceydi.Bu, bugünkü yaşınızdan da önceydi. Yani mesele sadece yaş, menopoz ya da “zamanı geçti” değil. Sorun daha eski ve daha derinde.

Menopoz ve andropoz cinselliğin sonu değildir; sadece şeklini değiştiren bir dönemdir. Cinsellik yalnızca gençlik, hormon ve performans işi değildir. Yakınlık, temas, arzu hissetme ihtiyacı 70 yaşında da vardır. Bunun torunla, yaşla ya da evlilik süresiyle doğrudan bir ilgisi yoktur.

Asıl soru şu olmalı: “Ben hâlâ kadın olarak görülmek istiyor muyum?” Cevap evetse, yaşın, torunun, takvimin hükmü yok. Arzu ayıp değildir. Geç kalmış değildir. Sadece uzun süredir ertelenmiştir. Ve çoğu zaman geri gelmesi için gereken şey, biraz cesaret ve biraz........

© 10 Haber