28 Ocak tarihindeki yazımın konusu “Longevity” idi. Günümüzde “Longevity” yani uzun ve sağlıklı yaşam, sadece tıbbın veya bireysel alışkanlıkların değil, aynı zamanda toplumsal yapıların, sosyal politikaların ve altyapıların da doğrudan ilişkili olduğu bir kavram. Gelişmiş ülkeler, yaşlanan nüfuslarını aktif, üretken ve sağlıklı tutabilmek için sistemlerini bu yönde yeniden inşa ederken, Türkiye bu değişime ne kadar hazır? İşte bu yazının konusu da bu.

TÜİK verilerine göre Türkiye’de 65 yaş ve üstü nüfus hızla artıyor. Önümüzdeki 20 yıl içinde bu oran Avrupa ortalamasına yaklaşacak. Bu da sağlık, ekonomi, şehir planlaması ve sosyal güvenlik sistemleri açısından ciddi bir hazırlık gerektiriyor. Yaşlı bireyler “onlar bizim kıymetlimiz” tanımıyla geçiştirilemeyecek kadar büyük bir toplumsal başlık.

Türkiye yaşlı bireylerin ihtiyaç duyduğu kronik hastalık yönetimi, palyatif bakım ve evde sağlık hizmetleri gibi alanlarda hâlâ gelişime açık. Bizzat yaşadığım bir örnekten yola çıkarsam; İstanbul’un en büyük üç özel hastanesinde bile geriatri bölümü bulunmuyor. Bu kadar temel bir ihtiyacın görmezden gelinmesi üzücü ve şaşırtıcı. Geriatri uzmanı sayısı çok yetersiz ve bu alan hâlâ sağlık politikalarının merkezinde yer almıyor. Unutmamak........

© 10 Haber