Sabah uyanır uyanmaz elimiz istem dışı bir refleksle telefona gidiyorsa… Henüz uykudan uyanmadan, gözümüzü tam açmadan sosyal medyada neler olmuş, kaç mesaj gelmiş, kim ne paylaşmış diye kontrol ediyorsak… İki kişi aynı masada yemek yerken konuşmak yerine ekrana gömülüp birbirine mesaj atıyorsa… İtiraf edelim, biz artık dijital dünyanın ve bağlantının bağımlısıyız.Hadi şu soruyu içtenlikle soralım kendimize:

Bu “bağlantıda kalma” hali gerçekten bizi birbirimize bağlıyor mu, yoksa bizi birbirimizden koparıyor mu?
Her şey bu sorunun içinde gizli.

Dijital dünya hayatı kolaylaştırıyor, bunu inkâr etmek mümkün değil. Tek tıkla alışveriş yapabiliyor, sevdiğimiz biriyle kilometrelerce uzaktan anında görüntülü konuşabiliyor, dünyanın herhangi bir yerindeki gelişmeye saniyeler içinde ulaşabiliyoruz. Eğitimden sağlığa, ekonomiden sanata kadar her alanda dijitalleşme sayesinde erişimimiz genişledi, zaman verimliliğimiz arttı. Özellikle pandemi süreci ile birlikte dijital altyapının ne kadar yaşamsal olduğunu da gördük.

İşte mesele tam da burada başlıyor:

Bu kadar “erişilebilir” olmak, bir noktadan sonra insanı esir alıyor. Başta hayatı kolaylaştıran ve bize hizmet etsin diye tasarlanan dijital araçlar, kontrolsüz kullanıldığında bir tür........

© 10 Haber