Hiç bu kadar “iyi görünmeye” çalışıp bu kadar “yorgun hissettiğimiz” bir dönem olmamıştı.

Göz altlarımız kapatıcıyla, duygularımız filtrelerle gizleniyor.

Gülümsemeler sahici değil ama görev gibi.

“İyiyim” kelimesi artık bir duygu değil, bir refleks.

Artık herkes biraz yorgun.

Ama bu, uykusuzluktan değil; ruhsal bir yorgunluk bu.

Biriken sessizliklerin, bastırılan öfkelerin, tüketilen umutların ağırlığı.

Bir türlü tamamlanamayan bir iç huzur arayışı.

Eskiden yorgunluk bedenseldi.

Bir iş bitince dinlenirdin, bir tatil her şeyi toparlardı.

Şimdi öyle değil.

Artık ruhumuzun pili bitiyor, şarj olmuyor.

Tatil bile işe yaramıyor çünkü bavulla birlikte duygularımızı da taşıyoruz.

Oysa bazen sadece bir odada sessizce oturmak bile bir tedavi olabilirken, biz sürekli yeni “gürültüler” icat ediyoruz: Yeni planlar, yeni cihazlar, yeni........

© 10 Haber