Simbolički, Emanuel Makron je tokom leta kroz Srbiju ispraćen avionima ruske proizvodnje „mig-29“, a ako naredni francuski predsednik bude dolazio u jednakom razmaku kao Makron, za pet godina, mogli bi ga čuvati francuski „rafali“.

Sasvim je sigurno da je kupovina 12 borbenih aviona visokih tehničkih sposobnosti ključni rezultat Makronove dvodnevne posjete Srbiji i vijest koja je odjeknula u regionalnoj i evropskoj javnosti. Ti avioni će, ako ugovor bude ispoštovan do kraja i ako dođu do naše zemlje, uistinu povećati operativne sposobnosti Vojske Srbije i predstavljati proporcionalan odgovor u regionalnoj trci naoružanja.

Da je takav odgovor neophodan pokazuje nam vrlo živa vojno-bezbjednosna dinamika u okruženju Srbije, koja je radikalno intenzivirana od početka ukrajinskog sukoba, februara 2022. godine. Primjera radi, Hrvatska je već nabavila šest francuskih „rafala“, istina nešto lošijih karakteristika od onih koji bi trebali biti isporučeni Srbiji, a u narednoj godini bi im trebalo stići još šest ovih aviona.

Pored toga, Sjedinjene Države su odobrile Zagrebu kupovinu samohodnih višecevnih raketnih bacača HIMARS, koji su našli široku upotrebu na ukrajinskom ratištu, gdje su se pokazali kao vrlo ubojito oružje (OVDE).

Slični procesi naoružavanja, doduše manje naprednim sistemima, ali sa jasnim ciljem i namjerom provode se i u Bosni i Hercegovini i Prištini. Posebno je interesantan slučaj Federacije BiH, gdje su kapaciteti vojne industrije drastično povećani u protekle dvije godine. Na aktivaciju namjenskog sektora Sarajeva uticao je i upliv američkog kapitala u neke od ključnih vojnih fabrika (OVDE). Kada se na to dodaju sve zapaljivije izjave visokih bošnjačkih zvaničnika kao što je Zukan Helez, jasno je da taj milje zajedno sa svojim političkim pokroviteljima pokazuje nerazumnu spremnost za ponovno podizanje tenzija u „dejtonskoj tvorevini“ (OVDE).

Zbog svega navedenog važno je da Srbija modernizacijom vojne tehnike i nabavkom nove očuva svoje regionalne pozicije i sigurnost cjelokupnog srpskog naroda.

S obzirom da je Rusija, kao tradicionalni saveznik u sektoru vojne industrije, ukrajinskim ratom i svim okolnostima koje je on izazvao onemogućena da uđe u sličan poslovni poduhvat sa Srbijom, Francuska se pojavila kao praktično rješenje, pokazujući volju da Beogradu proda svoje ubojite lovce.

Ta kupovina i niz potpisanih sporazuma otvorili su pitanje kakav je dugoročni strateši značaj ovog susreta i da li je ovaj potez Beograda zapravo okretanje leđa Moskvi i čvršće vezivanje za Kolektivni zapad. Da bi se shvatio strateški aspekt navedenog događaja, čini se da je najuputnije krenuti od perspektive inkorporiranja Srbije u evropski bezbjednosni sistem koju smo čuli od Emanuela Makrona.

Francuski predsjednik je u tekstu objavljenom, ne slučajno, u Politici i Danasu (OVDE), krenuo od teme srpske spoljne politike koju karakteriše balansiranje između interesa i uticaja Kine, Rusije i Zapada.

„Kada je rat, još jednom, ponovo izbio na našem kontinentu, iniciran od strane Rusije, koja u Ukrajini sledi brutalan plan osvajanja, ideja da Srbija može da traži svoj put u večitoj igri balansiranja između........

© Нови Стандард